• Υπάρχουν περίπου 6,5 εκατομμύρια κατοικίες στην Ελλάδα σήμερα και το 90% αυτών είναι ιδιόκτητες. Το ποσοστό των ασφαλισμένων κατοικιών δεν ξεπερνά το 15% που μεταφράζεται σε περίπου ένα εκατομμύριο κατοικίες.
• Σε περίπτωση σεισμού άνω των 8 Ρίχτερ, υπολογίζεται ότι το κόστος για την αντικατάστασή τους θα έφτανε τα 500 εκ ευρώ - εκ των οποίων τα 480 εκατομμύρια είναι ανασφάλιστα, ποσό που αντιπροσωπεύει το 5% του ελληνικού ΑΕΠ

Η μορφή που θα μπορούσε να πάρει μια σύμπραξη ιδιωτικού με δημόσιο τομέα στη χώρα μας, για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών με βάση τη διεθνή εμπειρία, απασχόλησε το πρωινό μέρος του χθεσινού ασφαλιστικού - αντασφαλιστικού Συνεδρίου στο Costa Navarino.

Ομάδα εργασίας που απαρτίζεται από έμπειρα, ασφαλιστικά, στελέχη και μεσίτες ασφαλίσεων από όλη την Ελλάδα, δούλεψε εντατικά προκειμένου να ποσοτικοποιήσει τον ελληνικό κίνδυνο και να συντάξει μια πρόταση - βάση για να ξεκινήσει ο διάλογος - κάτι που έχει γίνει αρκετές φορές και στο παρελθόν, χωρίς ωστόσο οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε ένα σύστημα προς υλοποίηση.

Οι παρουσιάσεις της ενότητας για τις φυσικές καταστροφές πραγματοποιήθηκαν από τους Gerry Tighe, Head of Treaty Matrix Brokers, Andreas Born, Head of Treaty AON Benfield, Alexander Turner, Managing Director Carpenter Turner, Jürgen Brucker, Client Manager Munich Re, Pavel Huerta-Uribe, Director, Property & Specialty Underwriting Swiss Re.  Το πάνελ συντόνιζε ο Ερρίκος Μοάτσος, Πρόεδρος Επιτροπής Περιουσίας, Αντασφαλίσεων, Μεταφορών & Σκαφών ΕΑΕΕ

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ασαφές το ποσοστό με το οποίο αποζημιώνει το κράτος βάσει νόμου σε περίπτωση καταστροφής - εξαρτάται από το είδος και την ένταση του φαινομένου και στις περισσότερες περιπτώσεις, παρεμβάλλεται αόριστη και μεγάλη χρονική περίοδος, μεταξύ της εκδήλωσης του φαινομένου και της καταβολής της αποζημιώσεως.

Είναι αμφίβολο το κατά πόσο το ελληνικό κράτος θα ήταν σε θέση να αποζημιώσει επαρκώς τους πολίτες σε περίπτωση μαζικής καταστροφής, πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή θα είχε να αντιμετωπίσει διαλυμένες υποδομές και να επιδιορθώσει τη γενικότερη ζημία που υφίσταται σε αυτές τις περιπτώσεις η οικονομία.

Σε περίπτωση καταστροφικού σεισμού (πάνω από 7 Ρίχτερ), η μορφολογία της Ελλάδος αλλά και η φύση των κατασκευών που καλύπτουν το ελληνικό έδαφος, οδηγούν, με βάση τα διεθνή μοντέλα, στην εκτίμηση ότι οι υλικές ζημιές θα μπορούσαν να φτάσουν, ανά πληγείσα περιοχή , από 6 έως 8 δις ευρώ.

Για παράδειγμα στην Αττική, σε σεισμό 6,6 Ρίχτερ μπορεί να προκύψουν ζημιές μέχρι 8,365 δισ. ευρώ ενώ στην Κρήτη, σε περίπτωση σεισμού 8,5 Ρίχτερ οι ζημίες μπορούν να φτάσουν τα 8,78 δισ. ευρώ. Η ασφαλιστική διείσδυση στις περιοχές αυτές ανέρχεται στο 2%περίπου, παρότι η Ελλάδα είναι η πιο σεισμικά ενεργή χώρα στην Ευρώπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σεισμός του 1999 στην Αττική, προκάλεσε συνολικές ζημίες ύψους 2,1 - 2,5 δις ευρώ.

Η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν, πολίτες και Πολιτεία, τον κίνδυνο και τα κόστη τα οποία τον συνοδεύουν, επισημάνθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων.

''Δυστυχώς, από τη φύση του ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο από πράγματα που έχει βιώσει, χωρίς να τον συνειδητοποιεί πλήρως εκ των προτέρων.  Τη μικρή πιθανότητα ειδικά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση τις περισσότερες φορές να την εκμηδενίζει.  Ωστόσο το πόσο σπάνιο είναι να συμβεί κάτι δεν είναι ανάλογο με το μέγεθος της καταστροφής την οποία μπορεί να προκαλέσει, όταν συμβεί."

Η χώρα μας έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά - ένα από αυτά είναι το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Υπάρχουν περίπου 6,5 εκατομμύρια κατοικίες στην Ελλάδα σήμερα και το 90%αυτών είναι ιδιόκτητες. Το ποσοστό των ασφαλισμένων κατοικιών δεν ξεπερνά το 15%που μεταφράζεται σε περίπου ένα εκατομμύριο κατοικίες, σύμφωνα με περυσινή μελέτη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών (τα δύο τρία εξ αυτών να είναι ασφαλισμένα μέσω υποχρεωτικής ασφάλισης λόγω π.χ. τραπεζικής δανειοληψίας).

Σε περίπτωση σεισμού άνω των 8 ρίχτερ, υπολογίζεται ότι το κόστος για την αντικατάστασή τους θα έφτανε τα 500 εκ ευρώ - εκ των οποίων τα 480 εκατομμύρια είναι ανασφάλιστα, ποσό που αντιπροσωπεύει το 5% του ελληνικού ΑΕΠ, χωρίς να υπολογίζονται καθόλου οι ζημίες σε υποδομές και οι συνέπειες σε εμπόριο και οικονομία.

Το στοίχημα για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτεία είναι να συνειδητοποιηθεί ο κίνδυνος - αν αυτό επιτευχθεί, τότε θα ανοίξει πραγματικά ο δρόμος για τη θέσπιση σχημάτων και συστημάτων προστασίας.

Και στο ζήτημα της ενημέρωσης, η ασφαλιστική αγορά μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Στον υπόλοιπο κόσμο, οι περισσότερες χώρες που έχουν έκθεση σε φυσικούς κινδύνους, βασίζονται στη σύμπραξη ιδιωτικού - δημόσιου τομέα, η οποία έχει βεβαίως διαφορετική σύνθεση ανά περίπτωση.

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός κοινού ταμείου μεταξύ ασφαλιστικής αγοράς και κυβερνήσεων αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στην Ελβετία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30.Το ποσοστό με το οποίο συμμετέχει η εκάστοτε Κυβέρνηση σε ένα τέτοιο ταμείο, εξαρτάται από τις πολιτικές της αρχές, οι οποίες διαφέρουν από καιρό σε καιρό και από χώρα σε χώρα.

Στη χθεσινή συζήτηση παρουσιάστηκαν σημαντικά εθνικά συστήματα αντιμετώπισης καταστροφών από όλα τα μέρη του κόσμου (Ιαπωνία, Ισπανία, Γαλλία, Καλιφόρνια, Νέα Ζηλανδία, Ρουμανία κ.α.). Συνταγή για την ιδανική σύνθεση δεν υπάρχει, γιατί οι στόχοι και οι συνθήκες διαφέρουν. Ωστόσο τα υφιστάμενα συστήματα μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση και ως παράδειγμα για να αναπτύξει η χώρα μας το δικό της.

Πηγή: https://underwriter.gr/