Πότε καλύπτει η ασφαλιστική εταιρεία το κόστος της ειδικής φροντίδας που χρειάζεται ο παθών από αυτοκινητικό ατύχημα;

Τι θα συμβεί εάν ο παθών δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας;

Εκτός από την αποζημίωση για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών από αυτοκινητικό ατύχημα υφίσταται ενίοτε αξίωση του παθόντος από άλλη αιτία, όπως για παράδειγμα το κόστος της ειδικής φροντίδας για την κάλυψη των προσωπικών αναγκών μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του παθόντος.

Επί του ζητήματος αυτού ενδιαφέρον παρουσιάζει πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (ΜΕφΑθ 3736/2018 Εφαρμογές Αστικού Δικαίου & Πολιτικής Δικονομίας, 2019, 2 τεύχος, σελ. 219 επ.). Στην απόφαση αυτή το Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε:

Επειδή, ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου οι ήδη εκκαλούντες, εφεσίβλητοι άσκησαν εναντίον του Δ.Κ. ως προς τον οποίο παραιτήθηκαν από το δικόγραφο της αγωγής, και της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία.. την από 10.1.2013 αγωγή τους.

Στην αγωγή αυτή ιστορούσαν ότι στις 18.6.2009 και ώρα 10.55 συνέβη ατύχημα στο ύψος του … χλμ. της Νέας Εθνικής Οδού Κορίνθου Τριπόλεως από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου που οδηγούσε το με αριθμό κυκλοφορίας … αυτοκίνητο που ήταν ασφαλισμένο για ζημίες σε τρίτους κατά την κυκλοφορία του στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, με αποτέλεσμα να προσκρούσει στο άνω αυτοκίνητο το με αριθμό κυκλοφορίας … αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος από τους ενάγοντες και ανήκε στην κυριότητα του δευτέρου ενάγοντος.

Αποτέλεσμα της ως άνω συγκρούσεως ήταν η ολική καταστροφή του αυτοκινήτου του δευτέρου ενάγοντος και ο σοβαρός τραυματισμός του πρώτου ενάγοντος οδηγού.

Περαιτέρω το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με τη δεύτερη 902/2015 οριστική απόφασή του, αναγνώρισε την υποχρέωση της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας να καταβάλλει στον πρώτο ενάγοντα, καθόσον αφορά τα κονδύλια για τα οποία είχε διαταχθεί η επανάληψη της συζητήσεως, το ποσό των 20.467,69, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.

Ακολούθως, με την έφεση των εναγόντων επιδιώκεται η εξαφάνιση της πρωτόδικης αποφάσεως, προκειμένου να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της, ενώ με την έφεση της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας επιδιώκεται η απόρριψη της αγωγής, άλλως ο περαιτέρω περιορισμός της αποζημιώσεως των εναγόντων. 

Περαιτέρω απεδείχθη ότι ο πρώτος από τους ενάγοντες οδηγούς υπήρξε συνυπαίτιος του τραυματισμού του (πέραν της συνυπαιτιότητος για την πρόκληση του ατυχήματος σύμφωνα με τα προεκτεθέντα) σε ποσοστό 30%, κατά παραδοχή και ως εν μέρει κατ’ ουσίαν βάσιμης της προβληθείσης από τη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ενστάσεως από την ΑΚ 300, δοθέντος ότι ο ενάγων δεν έφερε ζώνη ασφαλείας, πράγμα που αν συνέβαινε αυτός θα προστατευόταν και δεν θα επήρχοντο οι σωματικές κακώσεις στην κεφαλή του (στοματική κοιλότητα, κάτω γνάθος, παρειές, οδοντοστοιχία, αυχενική μοίρα) και με τις οποίες σημειωτέον σωματικές κακώσεις συνδέεται αιτιωδώς η παράλειψη χρήσεως ζώνης ασφαλείας.

Περαιτέρω από τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα απεδείχθη ότι ο πρώτος ενάγων κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στα προαναφερθέντα νοσοκομεία αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και χρειαζόταν τις υπηρεσίες τρίτου προσώπου.

Ειδικότερα, ο πρώτος ενάγων χρησιμοποίησε στις 18.6.2009 ως αποκλειστική νοσοκόμο την …, στην οποία κατέβαλε ως αμοιβή το ποσό των 76 ευρώ, και στις 22.6.2009 απασχόλησε την …, στην οποία κατέβαλε το ποσό των 88,35 ευρώ, ήτοι συνολικώς κατέβαλε για την άνω αιτία το ποσό των 164,35 ευρώ.

Περαιτέρω απεδείχθη ότι ο πρώτος από τους ενάγοντες αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και για το διάστημα από 26.6.2009 μέχρι 15.7.2009, ήτοι για 20 ημέρες, και για το διάστημα από 17.7.2009 μέχρι 26.11.2009, ήτοι συνολικώς για 149 ημέρες δέχθηκε τις υπηρεσίες των γονέων του Ε. και Κ. Κ., τις οποίες αυτοί του προσέφεραν καθημερινώς χωρίς αντάλλαγμα, με εντατικοποίηση των προσπαθειών τους, πέρα από την επιβαλλομένη ένεκα της μεταξύ τους συγγένειας υποχρέωση και εις βάρος άλλων απασχολήσεών τους.

Εάν ο πρώτος ενάγων προσελάμβανε άλλη υποκατάστατη δύναμη θα κατέβαλλε ημερησίως το ποσό των 50 ευρώ και για το διάστημα των 149 ημερών (20 + 129) ημερών θα κατέβαλλε το συνολικό ποσό των 7.450 ευρώ (149 x 50), το οποίο δικαιούται να απαιτήσει από την εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία κατά το άρθ. 930 παρ. 3 του ΑΚ.

Ανάγκη παροχής υπηρεσιών στον άνω ενάγοντα για περαιτέρω διάστημα δεν απεδείχθη. Επομένως το σχετικό κονδύλιο είναι απορριπτέο ως κατ’ ουσία αβάσιμο.

Περαιτέρω δεν απεδείχθη ότι ο πρώτος ενάγων υποβλήθηκε σε πρόσθετες δαπάνες λήψεως βελτιωμένης τροφής ποσού 2.100 ευρώ πλέον εκείνων που συνήθως δαπανούσε, δοθέντος ότι δεν προσκομίζεται ιατρική βεβαίωση η οποία να περιέχει τέτοια ιατρική σύσταση. 

Πηγή: https://www.aagora.gr